Σήμερα έχουν δημιουργηθεί καινούργια πλούτη για τον πολύ κόσμο: ο ελεύθερος χρόνος, η ποίηση, ο έρωτας, η απελευθέρωση της επιθυμίας, η ιδέα του καθημερινού θαύματος. Ανακαλύπτουμε παντού μη αγοραστέα αγαθά που ξεφεύγουν από τον κανόνα του οικονομικού οφέλους, μοιάζει να μπορούμε να αναβιώσουμε το όνειρο της πολυτέλειας για όλους, της ομορφιάς που προσφέρεται ακόμα και στους ταπεινούς, αυτής που εδράζεται σε όλα όσα είναι πια σπάνια: στη μέθεξη με τη φύση, στη σιωπή, στο διαλογισμό, στην επανακτημένη βραδύτητα, στην ευχαρίστηση να ζεις με τους δικούς σου ρυθμούς, στη γόνιμη απραξία, στη απόλαυση των μεγάλων έργων του πνεύματος, τόσα προνόμια που δεν αγοράζονται επειδή ακριβώς είναι στην κυριολεξία ανεκτίμητα. Στη φτώχια που μου επιβάλλεται μπορώ να αντιτάξω μια επιλεγμένη πτώχευση ή μάλλον έναν εκούσιο περιορισμό, που δεν είναι καθόλου μια προτίμηση για ένδεια αλλά ο επαναπροσδιορισμός των προσωπικών μου προτεραιοτήτων. Απογυμνώνεσαι από αγαθά, προτιμάς την ελευθερία σου από τις υλικές ανέσεις, για μια ζωή πιο πλατιά, για να επιστρέψεις στο ουσιαστικό αντί να συσσωρεύεις χρήματα και αντικείμενα σαν ένα μάταιο φράγμα ενάντια στο άγχος και στο θάνατο. Η αληθινή πολυτέλεια είναι η επινόηση της ίδιας μας της ζωής, είναι η διαχείριση της μοίρας μας.

(Αέναη ευφορία)